دیدبان مسجدسلیمان : اسلام در ضمن اینکه احکام و اراده الهی را در هدایت و صلاح انسانها دارای بالاترین تأثیر میداند، اراده انسان، حضور انسان و آحاد مردم را هم در همه کارها موجز برمی‌شمارد.
یکی از بستر های مناسبی که می تواند محلی برای ایفای نقش مدیریتی زنان در حوزه مدیریت و برنامه ریزی شهری باشد، شورای اسلامی شهرهاست که ظرفیتی وسیع برای نشان دادن قابلیت های زنان در این عرصه داشته و در نتیجه توسعه روبه رشد شهرها را بدنبال خواهد داشت . در جامعه ما، زنان متخصص و تحصیلکرده مورد غفلت واقع شده و بدلیل نارسایی های فرهنگی خصوصا در شهرهای دور از مراکز استانها و پایتخت، مشارکت مطلوبی از سوی بانوان مشاهده نشده است.
مهمترین کاری که شورای شهر در حیطه زنان می‌تواند انجام دهد این است که زنان را در برنامه‌ریزی‌های شهری مورد توجه قرار دهد. اگر قرار است خدمات شهری ارائه دهیم و فضای شهر برای همه مردم مورد استفاده قرار گیرد، الزاما دیگاه جنسیتی نباید حاکم باشد و عدالت در این است که هر دو جنس (زن و مرد) دیده شوند.
در ماده ۲ قانون شوراهای شهر وظیفه اصلی شوراها برنامه‌ریزی در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و عمرانی و همچنین بهبود وضعیت شهر است.
دراینجا ذکر دو نکته حائز اهمیت است :
اول اینکه وقتی در برنامه‌ریزی‌ها بانوان را نادیده می‌گیریم، نمی‌توانیم توقع داشته باشیم که این قشر از جامعه به سمت توسعه و پیشرفت قدم بردارد. فضاهای شهری ما به نوعی دچار کوری جنسیتی‌اند. باید واحد بانوانی در شهرداری وجود داشته باشد که به عنوان مشاور حوزه زنان در جلسات تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی شهری به عنوان نماینده این قشر حضور داشته باشد.
دوم اینکه عدم وجود امنیت اجتماعی، جلوی توسعه و توانمندسازی بانوان را در فضای شهری میگیرد. وقتی فضا را برای جنس مونث امن نمی‌کنیم چطور توقع داریم توانمند شده و مشارکت اجتماعی، سیاسی و اقتصادی داشته باشد. در همه سطوح مدیریت شهری بحث امنیت اجتماعی بسیار اهمیت دارد که شوربختانه به آن توجه نشده است.
در سال های طولانی بسیاری از جوامع انسانی از عدم حضور زنان در جایگاه های مختلف اجتماعی و عدم ایجاد فضای لازم برای استفاده از ظرفیت های بالقوه فکری و مدیریتی زنان دچار خسران شده اند.
متاسفانه همه مسائل در زندگی زنان فقط به شعار شبیه شده است. شعارهایی مثل خانم ها در حوزه مدیریتی توانمندند یا اختلاس را در بین خانم‌ها نداشته‌ایم! اما در مبحث مدیریت شهری این کار را مناسب خانم‌ها نمی‌دانیم. سهم زنان از حوزه‌های مدیریتی در خوش‌بینانه‌ترین حالت ۵ درصد است. واقعا آیا جایگاه سهم ۵۰ درصدی جامعه زنان، همین ۵ درصد است؟
نباید از این جامعه استفاده ابزاری کرد و برای بالارفتن نردبانشان نمود وقتی کار به اتمام رسید حذفشان نماییم و نادیده شان بگیریم.
علیرغم این همه پیشرفت و معیارهای توسعه در جامعه و بالا رفتن سطح تحصیلات بانوان، در بحث مدیریت شهری، همیشه جلوی پیشرفت شان را گرفته اند و این جا تنها جایی است که مردها هیچ وقت کوتاه نمی‌آیند و حاضر نیستند جایگاه مناسبی برای بانوان در نظر بگیرند.
لازمه رشد و تعالی جامعه در تمام سطوح، توجه به همه ظرفیت های انسانی و نگاه فراجنسیتی است.
با حضور زنان توانمند در جامعه ای که سالها خدمات شایان ذکری به ایران اسلامی کرده اند می‌توان با فراغ بال و طیب خاطر بر روی این بخش عمده جامعه برنامه ریزی کرد تا باعث رفع مشکلات و پایان دادن به مفاسدی که سالها شهر مان درگیر آن شده است ، گردند.
به امید روزی که تفاوت های نژادی و زبای و جنسیتی باعث بهتر شدن جامعه ما گردد نه آنکه جامعه را از حرکت و پیشرفت وا دارد.
