به قلم : یونس رفیعی منجزی – کارشناس ارشد جامعه شناسی
مسئولیت اجتماعی فردی شامل شرکت هر فرد در جامعه ای که در آن زندگی اجتماعی دارد، می‌باشد، که می‌توان آن را به علاقه‌مندی و حساسیت به رویداد های اجتماعی و همچنین شرکت در تغییرات اجتماعی مرتبط دانست.
هر جامعه بصورت مداوم در حال تغییر است. و هر کدام از ما نقشی در این تغییرات می توانیم داشته باشیم، بطور مثال در پاکسازی محیط زیست از زباله ها، با شرکت در برگزاری مراسم‌ها مانند هوای پاک .
بطور کلی مسئولیت اجتماعی فردی را می‌توان با کارهای خیریه و عام المنفعه برای حل مشکلات و مسائل مهم اجتماعی، فرهنگی و محیطی، تعریف کرد.
مسئولیت اجتماعی فردی یعنی اینکه دوست دارید چگونه با شما برخورد شود، پس هروقت در مقابل رفتار خودمان مسئولیت داشتیم میتوانیم انتظار داشته باشیم که دیگران هم متقابلا مسئولیت پذیری داشته باشند. اگر هر فرد خود را موظف به حفظ سلامت خود بداند و این حق را برای دیگران محترم دانسته و در کنترل رفتارهای پرخطر بهداشتی حساسیت بیشتری داشته باشد؛ مثلا جلوی عطسه ی خود را بگیرد یا اینکه دستکش و ماسک خود را در محیط باز رها نکند، انتظار میرود کل جامعه به سمت سلامت عمومی حرکت یکسان و بدون توقفی دشته باشد.
مسئولیت پذیری اجتماعی انتظارات فرد فرد جامعه از یکدیگر در چارچوب یک نظام اخلاقی اجتماعی را تبیین میکند. بطور خلاصه هرآنچه برای خود می پسندی برای دیگران نیز بپسند.
مسئولیت اجتماعی برای افراد تعهداتی اخلاقی می آورد تعهداتی که سبب میشود که نفع شخصی را بر نفع عمومی ارجح ندانسته و مانع ضرر به دیگر اعضا جامعه شود.
در این روزها که ایران و جهان دچار همه گیری ویروس کرونا شده است اگر فردی در جامعه مسئولیت اجتماعی داشته باشد و در حفظ سلامت خود تلاش های نماید؛ باید برای سلامت سایر افراد جامعه نیز چنین جدیتی داشته باشد.
شیوع این ویروس محک جدی برای سنجش مسئولیت پذیری اجتماعی افراد در مواجه با بحران یا مسئله اجتماعی است.
کارشناسان حوزه سلامت با هشدارهایی برای درخانه ماندن و توجه به بهداشت فردی سعی در قطع زنجیره ی انتقال این ویروس دارند. هر چه بیشتر از هویدا شدن این ویروس در جامعه میگذرد، مسئولیت پذیری اجتماعی افراد در جامعه ایران تبدیل به مسئله اجتماعی عمومی می شود.
در بررسی دیگر کشور ها مانند ژاپن و کره جنوبی و هنگ کنگ بدست آمد که زمانی فرد خود را در مقابل افراد جامعه مسئولیت پذیر بداند میتواند با تعهدات اخلاقی اجتماعی سبب رهایی جامعه از یک مشکل بزرگ و مسئله بحرانی در جامعه شود.
مسئله ای که در ایران با هجوم به منطقه بحرانی شمال یا بی توجه ای به عدم حضور در تمام اجتماعات سبب آشفتگی بیش از حد جامعه و مرگ تعداد زیادی از هموطنان شده است.
انتظار می رود جامعه فهیم ایران پس از کنترل رفتارهای اجتماعی خود نقش مسئولیت پذیری اجتماعی خود را به خوبی ایفا کند و نسبت به تعهدات اخلاقی جامعه کوشاتر باشد تا با اتکا به همگرایی و همبستگی ملی پایان دهنده زنجیره انتقال این ویروس منحوس باشد.
مسئولیت اجتماعی ما حکم می کند؛
✔از حضور در اجتماعات پرهیز کنیم
✔دستکش و ماسک خود را در محیط رها نکنیم
✔اقلام بهداشتی مانند ضدعفونی کننده ها را به اندازه نیاز تهیه کنیم و از احکتار آنها جدا خودداری کنیم
✔سلامتی خود و دیگران با رفتارهای غلط به خطر نیندازیم
✔با حضور بی جا در مراکز درمانی و مراکز آزمایشگاهی تشخیص طبی و….کادر درمانی و بهداشتی کشور را به زحمت نیندازیم
✔با در خانه ماندن استراتژی مقابله با کرونا را در پیش بگیریم.
پس در مقابل خود و دیگران مسئولیت پذیر باشیم.
تشکر فراوان از استاد رفیعی
درود بر شما و سپاس از مطلب مفید شما
بسیار عالی و مفید
امید است که همه نسبت به این مسئولیت حساس باشند
بزرگترین چالش قرن حاضر درک دیگرى است.
بسیار درود جناب رفیعی استفاده کردیم.