دیدبان مسجدسلیمان:یڪی از مهمترین نشانه های صلاح و نیڪی این دو قشر عبارت است از پالایش محیط پیرامونی خود
(یعنی تطهیر اطرافِ خود)
از نفوذ اطرافیان سودجو و حاشیه نشینانِ فرصت طلب و نزدیڪان فزون خواه (اعم از فرزندان، همسر، دوستان و دیگر بستگان).
چنان ڪه «نقطه آغاز خرابی» دستگاهها و به انحراف رفتن مدیران یا مسئولین نیز زمانی است ڪه ایشان نزدیڪان و خویشان نالایق خود را وارد صحنه قدرت سازند تا جایی ڪه تمام اهرم ها را به تسخیر خود در آورند و مدیر یا مسئول در برابر آنان به یک بازیگر تبدیل گردد، هر آنچه آنان بپسندند، و هر طرحی ارائه دادند، و به هر عزل و نصبی اشاره ڪردند، وی بی تأمل به اجرای آن دستور دهد، چنان ڪه گویی در مقابل آنان تسلیم است و مطیع.
و این بزرگترین ستمی است ڪه بر مردم خواهد رفت…
زیرا نزدیڪانِ مدیران و مسئولین، خود را از هرگونه بازخواستی به دور میدانند و در میان مردم این گونه وانمود میڪنند ڪه صدای هر گونه انتقاد و اعتراضی به جایی ڪه نمیرسد هیچ، بلڪه گرفتاری هایی نیز برای خرده گیران و منتقدان پدید خواهند آورد.
لیڪن مصیبت و درد وقتی بیشتر خواهد شد ڪه مدیر یا مسئول از ڪارهای بدون ڪارشناسی و غیر قانونی اطرافیان خود پشتیبانی ڪند و به منتقدان منصف و ناصح روی خوش نشان ندهد.
هر چه این گونه زمامداران و مدیران در جهت منافع شخصی خود بیشتر گام بردارند، بر طغیان و گردن ڪشی آنان افزوده می‌شود تا آنجا ڪه دیگر هیچ چیز در جلوگیری از سوء استفاده آنان و اطرافیان و بستگانشان مؤثر نخواهد بود.
زیرا مثلاً آن مسئول و مدیری ڪه یک روز تنها آمده بود، ناگهان مشاهده می ڪنید ڪه به یک مافیای خانوادگی و هزار فامیلی تبدیل شده و در هر جا فردی از خویشاوندان و باند وی را می بینید ڪه گوشه ای از مقدرات امور و بیت المال مردم را در دست گرفته است و در نتیجه، به جای ضوابط عقلانی و قانونی، اتلاف مال، ڪم ڪاری، ڪارشڪنی، رشوه، ظلم و تعدی، مردم آزاری، ضعف و ناتوانی، عدم خلاقیت، حاڪمیت روابط باندی و گروهی، هدر دادن نیروهای انسانی ڪار آمد و سرمایه های ملی رواج می یابد…
ثمره نامیمون دیگر آن استفاده از نیروهای غیر متخصص و عدم شایسته سالاری در انتصابات و بیڪار ماندن متخصص ها و بر زمین ماندن ڪارهای اصولی است.
چاره و درمان:
امام علی علیه السلام خاستگاه اصلی این مشی انحرافی را یک مسأله روانی و اخلاقی دانسته و آن زیاده خواهی در شخص مدیر یا مسئول است، از اینرو در جهت درمان آن، راهڪار اخلاقی را نشان داده اند و از آنجا ڪه این روحیه به دیگران نیز سرایت میڪند آن حضرت شخص والی را از تخلق به آن نهی میڪند.
یعنی، پاڪسازی روحی خود مدیر یا مسئول…
چرا ڪه اگر خود زمامدار و یا هر مسئول حڪومتی از دست درازی به بیت المال دریغ نڪند، اما در حق دیگران سختگیری نماید، راه سوء استفاده از اطرافیان وی بسته نخواهد شد.
امام علی علیه السلام به مالک اشتر میفرمایند:
«از امتیازخواهی و انحصارطلبی شخصی بپرهیز، زیرا بهره همه مردم در آن (امانتی ڪه نزد توست) یڪسان است و از تغافل در آنچه مربوط به تو و برای همه روشن است، بر حذر باش،
زیرا به هر حال نسبت به آن در برابر مردم مسئولی و به زودی پرده از ڪارهایت ڪنار میرود و داد ستمدیده از تو بستانند.»
درود بر شما جناب کریمی