دیدبان مسجدسلیمان: شیوا ظاهری بیرگانی مدرس دانشگاه فعال محیط زیست به مناسبت روزپاکسازی زمین طی مصاحبه ای در مورد اهمیت فضای سبزو محیط زیست توضیحاتی را عنوان کردند: فطرت انسان به گونه ای آفریده شده که توانایی های بسیاری دارد و این توانایی ها بدون ارتباط با زیبایی های طبیعی در زندگی شهری که همان فضاهای سبز است به افسردگی و خمودی می گراید و بالطبع در پرتو بهره مندی از فضای سبز خلاقیت های انسان شکوفا می شود.
اهمیت فضاهای سبز شهری به حدی است که امروزه وجودشان به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید.
فضاهای سبز در شهرها، دارای عملکردهای مختلفی هستند.
فضاهای سبز از یک سو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها می شود، و از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان تعبیه می‌کند.
علاوه بر اینها، دارای عملکردهای کالبدی نیز می‌باشند.
اثرات فضای سبز شهری از دیدگاه زیست محیطی مواردی چون کاهش آلودگی هوا، کاهش آلودگی صوتی، جذب گرد و غبار؛ افزایش نفوذپذیری خاک و تأثیر مثبت بر چرخه آب در محیط زیست شهری و افزایش کیفیت آبهای زیرزمینی را شامل میشود.
فضای سبز میتواند به طور قابل توجهی دمای هوا را کاهش دهد و یا به تلطیف هوا کمک کند.
در بررسی اثرات روانی – اجتماعی فضای سبز باید گفت که انسان ، در هر شرایطی ، روزانه به چند ساعت فضای ساکت و آرام نیاز دارد که فضای سبز میتواند این فضا را تأمین نماید.
فضای سبز شهری به عنوان بخش جاندار محیط شهری مکمل بخش بی‌جان شهر می باشد.
درختان نماد آبادانی، خرمی، مظهر زندگی، باعث تلطیف هوا، موجب آسایش، رفاه مردم، صفا و پاکی طبیعت هستند و حتی می توان سرانه فضای سبز هر شهر را به عنوان نمادی از سرزندگی و نشاط اجتماعی آن جامعه دانست.
مجموعه اثرات فضای سبز حضور آنها را در شهرها اجتناب ناپذیر می کند به طوری که بدون وجود آنها ممکن نیست شهرها پایدار باقی بمانند.
متأسفانه فضای سبز شهری در مسجدسلیمان بسیار ڪم و اغلب یکدست است.
نگاهت را به هر سو بگردانی درختی جز «کنوکارپوس» نمی‌بینی!
بی تنوعی در فضای سبز شهری همیشه محل بحثِ فعالانِ حوزه شهری بوده است.
بی‌توجهی به درختان مثمر و دارای میوه در فضای سبز مسجدسلیمان و توجه بیش از حد به درختان غیربومی مثل «کنوکارپوس» در فضای سبز شهری به معضلی جدی برای محیط زیست تبدیل شده است.
درختانی نظیر سپستان، کُنار، انجیر معابد و حتی انگور را می توان در پارک‌ها و بلوارهای شهر کاشت ولی متأسفانه تاڪنون به ڪاشت این نوع درختان توجهی نشده؛ با ڪاشت گل کاغذی و برهان گلی (گل‌های زرد) چشم‌انداز زیبایی در شهر ایجاد خواهد شد.
از درخت حنا هم می توان استفاده ڪرد این درخت در زمستان بوی خوبی دارد و خاصیت دارویی هم دارد.
ایده‌ها فراوانند اما مسئله این است که آیا نهادی مایل به اجرای این ایده‌ها برای فضای سبز شهری است یا خیر؟
نقش شهروندان در حفظ فضای سبز شهری
در مجموع باید گفت؛ که مدیریت شهری بدون مشارکت شهروندان در امور، سرانجامی جز شکست ندارد.
اگر شهروندان گل‌های پارک را بچینند و یا شاخه‌های درختان را بشکنند و روی چمن‌ها راه بروند دیگر چیزی به نام پارک یا فضای سبز باقی نمی‌ماند که شهرداری بخواهد آن را حفظ کند یا توسعه دهد.
برخی از مردم به اهمیت فضای سبز و نقش آن در زندگی و بهبود شرایط زیست محیطی واقفند اما راههای ایجاد و حفاظت از فضای سبز را نمی دانند بنابر این لازم است در ارائه آموزش به مردم گام های جدید و موثرتری برداشته شود و این افزایش آگاهی مردم و تقویت مشارکت ایشان می تواند موجب تقویت تعلق خاطر نسبت به فضای سبز شده و می تواند در فرهنگ سازی برای ایجاد و حفظ فضاهای سبز بسیار موثر باشد.
تدوین جزوات آموزشی و ارائه آموزش های مورد نیاز به پرسنل مربوطه؛ حفظ، نگهداری و ساماندهی محوطه های فضای سبز؛ تهیه برنامه های فصلی و سالیانه فضای سبز( شامل گل کاری، درختکاری و…)
پرورش نیروهای متخصص، ماهر و درعین‌حال متعهد، شناسایی گونه‌های بومی منطقه و استفاده بیشتر از گونه‌های بومی در طراحی و کاشت، مدیریت را از حالت سنتی به سمت علمی و مکانیزه پیش بردن، اتخاذ قوانینی که هرگونه ساخت‌وساز را ملزم به اختصاص مکانی برای فضای سبز کند ازجمله الزاماتی است که باید سیستم مدیریت فضای سبز شهری در نظر گرفته و از نگاه کهنه و قدیمی فاصله بگیرد.
