دیدبان مسجدسلیمان:اسماعیل یغمایی، باستانشناس برجسته کشورمان گفت: هر محوطه باستانی، ویژگی‌های خاص خود را دارد اما شوش و خوزستان از خاص‌ترین محوطه‌های ایران هستند. ما در هفت‌تپه خوزستان با گوری که دربردارنده ۲۳ اسکلت دختران جوان بود، مواجه شدیم. دخترانی که گردن‌هایشان بریده شده بود. از سوی دیگر تپه حصار دامغان با فرهنگ زن‌سالاری، ما باستان‌شناسان را شگفت‌زده کرد.
او گفت: در هفت‌تپه خوزستان (واقع در شهرستان شوش) با یک معبد روبرو هستیم و برخی معتقد هستند یک زیگورات در این منطقه برپا بوده است. من در گوری کار می‌کردم که متعلق به قربانیان بود و ۲۳ اسکلت از دختران جوان به دست آوردیم که احتمال می‌دهیم قربانی شده بودند. درواقع گردن‌های همه آنها بریده شده بود.
این باستانشناس ادامه داد: این گور در یک معبد و کاملاً مخفی بود و درِ آن به نوعی ساخته شده بود که کسی نمی‌توانست آن را ببیند. در این محوطه گِل‌نوشته‌های متعددی پیدا شد حتی یکی از این گِل‌نوشته‌ها درباره این معبد، چرایی و چگونگی فعالیت در آن توضیح می‌داد.
یغمایی گفت: البته شاید استفاده از لفظ «قربانی» درست نباشد. چون هیچگاه در ایران قربانی انسانی و انسان‌کشی وجود نداشت. در بخش‌هایی توضیح داده شده بود که دختران جوان به صورت خودخواسته خود را تقدیم معبد می‌کردند و مراسم آیینی را اجرا می‌کردند. آنها در زمان نیاز مانند جنگ و خشکسالی و غیره حاضر بودند جان خود را به عنوان هدیه به خدایان تقدیم کنند. آنها بنا بر باورهایشان می‌خواستند در آن نیروی ماورا طبیعت ذوب شوند. آنها دانسته و خودخواسته این کار را انجام می‌دادند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا می‌دانیم آنها در آن دوره چه آیین و مذهبی داشتند و برای چه خدایی خود را فدا می‌کردند، گفت: هنوز به پاسخ این سوال دست نیافته‌ایم اما قطعاً خدایی را می‌پرستیدند که برایشان بسیار ارزشمند بود.
